خواص و مصارف ژل رویال

ژله رویال ماده ایست غلیظ, لیمویی یا کرم رنگ, که در آب حل شده و کمی کف تولید می کند. همچنین با PH حدود ۳.۵ تا ۴.۵ دارای خاصیت اسیدی بوده و وزن مخصوص آن حدود ۱.۱ می باشد. ژله رویال از نظر کیفی اساسا از دو ماده دزوکسی ریبونوکلئیک اسید ( DNA ) و ویتامین B5 ( اسید پانتوتنیک ) تشکیل شده است.
ژله رویال که به آن شاه انگبین و ژله سلطنتی نیز گفته می شود, به وسیله یک جفت غده مغزی زنبوران کارگر پرستار, معمولا در سنین ۲ تا ۱۲ روزگی ترشح شده و مورد استفاده زنبور عسل ملکه در تمام طول عمرش و زنبور عسل های نوزاد در مراحل اولیه رشد قرار می گیرد و همیشه به طور مستقیم به ملکه یا لارو ها داده شده و در کندو ذخیره نمی شود.
تحقیقات نشان داده است که عمر طولانی, قدرت تخمریزی فوق العاده و جثه زیبا و بزرگ ملکه به دلیل خواص مغذی ژله رویالی است که مصرف می کند.

لاروهای ملکه شناور درون ژله رویال

ژله رویال تنها ماده غذایی مورد مصرف ملکه است و باعث می گردد تا ملکه حدود ۶۰ برابر زنبور عسل های عادی زندگی کند. علت اینکه ملکه زنبور عسل در ۲۴ ساعت می تواند حدود ۲۰۰۰ تخم بگذارد و مدت ۶ تا ۸ سال زندگی کند, در حالی که عمر زنبورهای دیگر ۳۸ تا ۴۲ روز است و توانایی جفتگیری و تولید مثل ندارد.
این است که ملکه از غذای مخصوصی تغذیه می کند که سایر زنبوران به جز سه روز اول مرحله رشد به آن دسترسی ندارند و اهمیت آن در زندگی زنبور عسل همانند نقش شیر مادر در زندگی نوزادان است.
علت اختلاف بین خوراک ملکه با زنبورهای کارگر و نر و نیز خواص ژله رویال, موضوع اساسی مطالعات دوبل وفر, پژوهشگر آلمانی است. وی به دنبال دیگر محققین آمریکایی با ۱۳ سال پشتکار تمام به جستجو پرداخت و به این نتیجه رسید که سر زیبایی و نیرومندی, عمر دراز و اختلاف طول عمر ملکه با سایر زنبوران در این ماده حیات بخش ( شاه انگبین ) نهفته است.
حال مشخص می شود چرا دو زنبور عسل که یکی از انگبین ( عسل ) و دیگری از شاه انگبین ( ژله رویال ) تغذیه می شوند, تفاوت معنی داری در طول عمر دارند.

کشور های عمده تولید کننده ژله رویال
در مناطقی که از شرایط آب و هوایی خوبی برخوردارند, میزان تولید ژله رویال بالاست. بیشترین مقدار تولید ژله رویال در چین و تایوان متمرکز گردیده است, به طوری که در سال ۱۹۸۴ میلادی, ژله رویال در چین ۴۰۰ تن در سال بوده است.
جمهوری کره و هنگ کنک و بعضی از کشورهای آسیای شرقی هم تولید کننده ژله رویال هستند. سالانه در کشور ژاپن ۲۴ تن ژل رویال تولید می گردد و به میزان ۹۹ تن نیز واردات می شود. قیمت عمده فروشی ژله رویال تازه ۱۰۰۰ تا ۲۵۰۰ دلار برای هر کیلو می باشد.

خواص شیمیایی ژله رویال

تجزیه شیمیایی ژله رویال نشان می‌دهد که این ماده دارای آب, پروتئین, چربی, مواد احیاکننده, خاکستر و مقداری مواد نامشخص می باشد. این ماده دارای انواع ویتامین های گروه B, قندها, استرول ها, تعدادی از اسیدهای چرب و آنتی بیوتیک هاست. شاه انگبین سرشار از هورمون های آمیزشی و ویتامین E است که فعالیت های آمیزشی را تحریک می کند.
طول عمر حشرات, موش ها, خوکچه های هندی و دیگر جانوران آزمایشگاهی که به جیره غذایی آنها مقدار زیادی شاه انگبین افزوده شده بود به اندازه یک سوم زیاد شد. همچنین تخم گذاری مرغ ها افزایش یافته و مرغ های پیر, تخم گذاری را از سر گرفتند.
آزمایش های باکتری شناسی نشان داده اند که شاه انگبین نه تنها کاملا بدون میکروب است, بلکه دارای خواص ضد باکتری نیز هست. از آنجایی که شاه انگبین یک ماده غذایی است, این منطقی به نظر می رسد که حاوی مواد آنتی بیوتیک نیز باشد.
ژله رویال به دلیل داشتن آنزیم ها و هورمون های طبیعی, حساس به نور و اکسیژن هوا بوده و باید در جای خنک و تاریک نگهداری شود.
ژل رویال منبع غنى از هورمون های جنسی, پروتئین ها از جمله ۸ اسید آمینه ضرورى, انواع ویتامین ها به جز ویتامین K, مواد معدنى مختلف, اسیدهاى چرب, قندها, استیل کولین که کمبودش فرد را براى ابتلا به آلزایمر مستعد می کند و گاماگلبولین که تقویت کننده سیستم ایمنیست می باشد.
در بازارهای جهانی, ژله رویال به شکل مخلوط با آب, عسل, گرده گل و سایر مکمل های غذایی عرضه می شود. این ماده مغذی به شکل کپسول و یا آمپول های خوراکی در بازارهای اروپایی و آمریکا متداول است, ولی در ایران فقط به شکل مخلوط با عسل و یا خالص عرضه می شود.
متاسفانه مجامع و ارگان های دارویی کشورمان, شناختی از این ماده اعجاب انگیز ندارند و گرایش و حرکت عملی نیز در جهت شناخت و استفاده دارویی از این ماده تاکنون انجام نشده است. همچنین به علت عدم هماهنگی بین زنبورداران و مراکز بهداشتی, تولید در سطح بسیار پایینی می باشد و میزان تقاضا نیز به تبعیت از آن بسیار محدود شده است.

خواص درمانی ژله رویال با مدارک و مستندات علمی
 

ژله رویال در ابتدا جهت اثرات حیات بخش آن تبلیغ می گردید. مصرف کنندگان اظهار نمودند که ژله رویال اکثر مسائل مربوط به سلامت آنها را حل کرده است. در بسیاری از موارد آنها به بیماری های مزمن یا پیشروی کننده مبتلا بودند و چون سایر معالجات به نتایج مطلوب منجر نگردیده بود, اثرات حاصله به وسیله خوردن ژله رویال معجزه آمیز پنداشته شد.
افرادی که ژله رویال را مصرف کرده بودند گفتند بلافاصله احساس آسایش کلی داشته اند, یعنی تاثیری روی بازده فیزیکی آنها ( مقاومت در برابر خستگی ), کار عاقلانه ( ظرفیت یادگیری زیادتر و حافظه بهتر ) و همچنین روی وضع ذهنی آنها ( اعتماد به نفس زیادتر, احساس آسایش و شادمانی ) داشته است. به عبارت دیگر, به نظر می رسد ژله رویال مانند یک ماده محرک عمومی عمل می نماید و واکنش ایمنی و وظایف کلی بدن را بهبود می بخشد.
در بررسی های آزمایشگاهی تایید شده است که اسید ۱۰ هیدروکسی دکانوئیک در ژله رویال فعالیت ضد سمی و آنتی بیوتیکی دارد. این ماده یک چهارم فعالیت پنی سیلین بر علیه میکروکوکوس فایروجنس و همچنین اثر قارچ کشی را نشان می دهد. در آزمایشات به عمل آمده از اثرات ضد ویروسی ژله رویال استفاده شده و مقاومت بهتر آن در برابر بیماری های عفونی و ویروسی در موش های خانگی مشاهده شده است.
همچنین مشخص شده است که ژله رویال می تواند مقادیر کلسترول و تری گلیسیرید های پلاسمای خون را کاهش دهد و کلسترول شریانی در خرگوش ها زمانی که این اختلالات از راه آزمایش فراهم گردید, رسوب کند, پس اظهار شد که, هر چند ژله رویال هیچ گونه تاثیری روی مقادیر چربی در پلاسمای خون در خرگوش های معمولی ندارد ولی می تواند کلسترول خون حیوانات تغذیه شده با جیره غذایی خاص که موجب افزایش مقادیر کلسترول خون آن ها شده را کاهش دهد.
در ضمن دریافتند که ژله رویال به بهبود استخوان در خرگوش ها کمک می کند. بهبود زخم های پوست و اثر ضد التهابی در مورد موش های صحرایی نیز نشان داده شده است.
برای بررسی های اثرات داخلی ژله رویال بر حیوانات زنده یا انسان, معمولا ژله رویال از طریق خوراکی یا تزریق مصرف می شود.

خواص درمانی و موارد استفاده رایج از ژله رویال
ضد ویروس, ضد باکتری, تحریک کننده سیستم دفاعی بدن, تقویت کننده قوای جنسی, درمان سرد مزاجی, درمان نازایی, موثر در افزایش طول عمر, محرک عمومی, تنظیم کننده متابولیسم بدن, تقویت کننده, پیشگیری کننده از پیر شدن بافت های بدن, دافع خستگی های شدید, تسکین یائسگی, ضد کم خونی, تنظیم کننده فشار خون, طراوت بخش, موثر در درمان بیماری های قلبی, درمان مشکلات عصبی, درمان بیماری های عروق, درمان مشکلات لوله گوارش, درمان ورم سرخ رگ ها, درمان پارکینسون, درمان آنفولانزا, درمان تب مالت, درمان سل مزمن, درمان دیابت, درمان عدم فعالیت غدد درون ریز, درمان آسم, کنترل وزن, تقویت استخوان های ضعیف یا شکسته, درمان کمبود رشد, درمان عفونت مثانه, کاهش تورم, درمان مشکلات کبدی, ضد سرطان, درمان انواع آرتریت, تقویت حافظه, درمان سوء تغذیه, برطرف کننده خستگی روحی, التیام خستگی یا ضعف چشم ها, تقویت زخم های داخلی و خارجی, افزایش انرژی, کاهش اضطراب و درمان بیخوابی و افسردگی.
ژله رویال در کرم های صورت و ماسک های پوستی به عنوان ماده محرک و ضدچروک و پیری به کار می رود و توصیه می شود که دو دوره درمانی در سال, یکی در پاییز و دیگری در بهار و هر یک به مدت ۲۰ روز باشد. برای هر دوره یا به صورت خالص در بسته های ۱۰ گرمی و یا مخلوط با عسل در بسته های ۱۲۵ گرمی مصرف شود. در مورد مخلوط با عسل, بسته به نیاز بدن می توان مقدار ژله رویال آن را تا ۹ گرم افزایش داد.

روش های مصرف ژله رویال
ژله رویال را, هم با عسل و هم به صورت خالص می توان مصرف نمود. همچنین می توان به صورت سرم تزریق نمود که در این صورت نتیجه ی بهتری عاید خواهد شد.
ژله رویال را به صورت خالص برای کودکانی که بیش از یک سال سن دارند, روزانه ۲۰ الی ۳۰ میلی گرم و نیم ساعت قبل از صبحانه به صورت زیر زبانی مصرف می کنند. مدت معالجه ۲۰ روز می باشد که پس از یک هفته فاصله, دوباره باید تکرار شود. این مقدار برای افراد مسن روزانه ۵۰ الی ۱۰۰ میلی گرم می باشد که روزانه دو یا سه وعده و ۳۰ دقیقه قبل از غذا باید مصرف شود.
بنا به عقیده برخی از دانشمدان, مصرف ژله رویال باید با وزن انسان رابطه مستقیم داشته باشد و این رابطه مقدار یک میلی گرم ژله رویال خالص در مقابل یک کیلو گرم وزن بدن در روز می باشد. همچنین بنا بر نظریه ای, چون ممکن است اسید معده در خاصیت اصلی ژله رویال اثر کند, در بعضی از کشورها آن را داخل کپسول های مخصوص قرار می دهند که این کپسول ها در داخل معده حل نمی شود و در نتیجه کپسول مستقیما وارد روده شده و در آنجا هضم شده و مستقیما وارد خون می گردد.
ژله رویال خالص را می توان با عسل مخلوط و بعد مصرف نمود. برای این کار باید ۱۰۰ گرم ژله رویال را با یک کیلو گرم عسل مخلوط کرده و مخلوط را در یخچال نگهداری کرد و در مدت ۸ الی ۱۲ روز بایستی آن را مصرف نمود. همچنین ژله رویال را به صورت مخلوط با گرده و یا مخلوط با آب نیز استفاده می کنند. ژله رویال در سایر مکمل های غذایی نیز استفاده می شود.
مهم ترین روش مصرف ژله رویال که امروزه در بیشتر کشورهای خارجی معمول است, تزریق زیر جلدی یا پوستی و یا درون ماهیچه ای ( عضلانی ) آن است و از طریق زیر زبانی هم با مقدار استعمال ۶ میلی گرم مورد استفاده زیادی دارد زیرا به سرعت توسط مخاط های زیر زبانی جذب شده و بدون گذاشتن از روده, وارد جریان خون می گردد و امکان جذب سریع عناصر فعال آن را بدون دخالت شیره معده فراهم می کند.
نوزادان زودرس و اطفال که دارای کمبودهای مواد غذایی مختلف هستند باید ۸ الی ۱۰۰ میلی گرم ژله رویال را برای بهبود وضع عمومی, افزایش وزن, بهبود اشتها, بازیابی سلول های قرمز خون و هموگلوبین مصرف نمایند.
بیماران مسن با محدوده سنی ۷۰ الی ۷۵ ساله, انورکسیک, افسرده و دارای فشارخون پایین باید ۲۰ میلی گرم ژله رویال را به روش تزریق یا خوراکی و هر دو روز یک بار برای بهبود مصرف نمایند.
برای التیام زخم ها باید مقدار ۵ الی ۳۰ میلی گرم ژله رویال را در ۱ لیتر سرم خوراکی مخلوط کرده یا آن را مستقیما در تاول های سوختگی برای بهبود مجدد و رشد پوست تزریق نمود.